Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief

Nou vooruit dan, voor de liefhebbers nog een heel klein fragmentje uit mijn boek in wording.

Na bijna twee weken van boren, hameren en poetsen in onze nieuwe woning, kwam het afscheid van ons oude vertrouwde huis. De laatste doos werd door de verhuizers naar buiten gedragen en Joost volgde ze, met onder zijn arm de kom met goudvissen. Alleen achtergebleven staarde ik naar de kale tegelvloer in de huiskamer. Daar hadden Joost en ik elkaar gillend van het lachen vaak achterna gezeten. Maar daar hadden we samen ook de meest intieme gesprekken gevoerd. We hadden er onze vrienden ontvangen, tv gekeken en knus tegen elkaar aan op de bank gezeten.

Ik glimlachte naar de lege plek in de babykamer, waar we steevast iedere morgen met gekraai werden ontvangen. Even bleef ik staan om alles wat ik buiten door het raam zag in me op te nemen.

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief

Wat was het een mooi feestje afgelopen zaterdag en wat was het publiek enthousiast. Onze 'Toppers' Anouk Demos, Kim van Bussel en Wim Thijsen deden niet onder voor de echte Toppers: René Froger, Jeroen van der Boom en Gerard Joling. Ook zij kregen met gemak de hele zaal aan het zingen, hossen en dansen. Gastzanger Leo van Bussel deed daar niet voor onder. Met zijn warme stemgeluid bracht hij de sfeer tot het kookpunt. Aan het eind van de avond ging zelfs het dak eraf tijdens de laatste medley die door het viertal gezongen werd.

Het was een feest om de zangers en zangeressen te mogen begeleiden met het A-orkest van Muziekvereniging Jong Nederland Asten en een speciaal voor deze gelegenheid samengesteld combo. Ik denk dat ik voor alle muzikanten in het orkest spreek als ik zeg dat we ontzettend hebben genoten. We hebben er keihard voor moeten werken met zijn allen, maar dan heb je ook wat!

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief

Ik ben nieuwsgierig van aard, dat weet ik maar al te goed. Waarschijnlijk dat het journalistieke vak me daarom ook zo aanspreekt, ik wil namelijk altijd het naadje van de kous weten. Er kan in mijn omgeving niets gebeuren, of ik wil er het fijne van weten. Val ik in een gesprek, dan wil ik ook altijd precies weten waar het over gaat.

Mijn lief wordt daar soms helemaal tureluurs van. Als hij met iemand heeft zitten praten bijvoorbeeld, wil ik altijd precies weten waar dat over ging, wat de ander allemaal gezegd heeft en hoe hij daar bij keek.

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief

Drie vrouwen binnen mijn vrienden- en kennissenkring kregen afgelopen jaar te horen dat ze borstkanker hadden. Bij alle drie stond hun wereld plotseling even stil.

Als je te horen krijgt dat je kanker hebt, voelt dat in eerste instantie als een doodvonnis. Een uitgesteld doodvonnis weliswaar, maar toch. Na enkele dagen volgt doorgaans pas het besef dat je met vechten waarschijnlijk de kanker kunt overwinnen. Met het gevoel tegen een onzichtbare tegenstander te vechten, ga je de strijd aan. Dat deden twee van mijn kennissen ook. Voor de derde werd het een ander verhaal.

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief

Wat kunnen mensen, die in het verleden ooit een eindje met me meegelopen hebben door mijn leven, soms toch nog een keer hard op mijn ziel gaan staan. Dat komt nog altijd aan als een mokerslag, ook al maken ze allang geen deel meer uit van mijn leven.

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief

Een dag voor kerstmis maakte hij het uit, mijn allereerste vriendje. Ik zie hem nog op zijn brommertje mijn leven uit rijden. Mij ontroostbaar achterlatend. Het heeft me jaren gekost om over die kalverliefde heen te komen, maar ik heb er ook heel veel van geleerd.

Joan heette hij, Joan zonder h in het midden. En je moest het niet wagen om zijn naam met een h te schrijven, want dan werd ie echt boos.

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief

Vandaag precies vijftien jaar geleden opende AH een nieuwe winkel aan de Prins Bernhardstraat in Asten. De openingshandeling werd verricht door niemand minder dan Nance Coolen! Lees mijn artikel dat die dag in het ED verscheen.

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief

Wat was het publiek enthousiast toen we gisteren een greep uit het repertoire van ons filmconcert speelden in Ommel. Het was niet alleen het publiek dat genoot tijdens ons optreden, maar ook wijzelf, de muzikanten van Muziekvereniging Jong Nederland Asten vonden het geweldig leuk om te doen. Na het concert bleek duidelijk dat zowel het publiek als de muzikanten uitkijken naar de uitvoeringen van het filmconcert op zaterdag 18 en zondag 19 oktober.

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief

Wat is dat toch heerlijk om een paar kilometer hard te kunnen lopen. Dat smaakt steeds opnieuw naar meer. Maar waarom toch?

Op de sportschool had ik al zo vaak iemand op de loopband hard zien lopen. Dat zag er zo cool uit, zo relaxt, dat het me helemaal het einde leek als ik dat ook zou kunnen. ik trainde wel op de loopband, maar altijd in een stevig wandeltempo. Dat wisselde ik af met het lopen tegen een helling van 5 en 7,5%. Zo kreeg ik in ieder geval sterke beenspieren, maar hardlopen, dat durfde ik niet op die band.