Tachtigplusser Gerard ten Thije schreef twee mooie boekrecensies. Een van die recensies ging over mijn debuutroman. Hij plaatste deze recensies in het KBO-blad De Luidklok, waar ik eindredacteur van mag zijn.
“Onze” Marie-Louise Klomp schreef het andere boek. Vanuit een heel andere hoek, want zij had de moed om niet grotendeels in fictie te vluchten, ze vertelde haar eigen levensverhaal. In mooie taal, dat zeker, maar het is wel een getuigenis van een leven waarin veel gebeurde dat niet te voorzien was. Een gelukkig gestart samenzijn waarbij een van de partners naderhand een voorkeur blijkt te hebben voor het eigen geslacht en daarin zijn eigen weg zoekt. Met gekmakende gevolgen.
Het onderwerp is in onze tijd zeker bespreekbaar, maar het moet je maar overkomen, zonder dat je op tijd argwaan had. En hoe vertel ik het mijn kind en mijn omgeving, of moet ik het wel vertellen. Marie Louise deed het en verdient hiervoor ons respect.
Het mooie van het boek vond ik de eerlijke beleving van de goede en slechte momenten die iedereen in zijn leven meemaakt, al is het minder intens en minder tegendraads. Maar dit is een persoonlijke zaak. Een ander zou kunnen zeggen: wat moet ik met al die intimiteiten en dat gepieker. Vertel liever iets leuks.
Maar haar leven was nu eenmaal zo verlopen en gelukkig is er een happy end dat zich bovendien in Asten afspeelt. Wij hopen dat Marie-Louise onze Luidklok nog lang zal luiden. Want ook dat kan ze.
Gerard ten Thije.
