Teksten schrijven doe ik eigenlijk al ruim 25 jaar. Voornamelijk als freelancejournalist voor het Eindhovens Dagblad, maar ook zo af en toe voor derden. Ik had al eens vaker op het punt gestaan om een eigen bedrijfje te beginnen, maar echt noodzakelijk vond ik het niet. Toen het potje voor freelancers bij het ED door bezuinigingen steeds leger werd, nam ik een moeilijk, maar noodzakelijk besluit. Ik stopte met mijn werk voor het ED. Dus werd het tijd voor een eigen tekstbureau.
Tja, en dan begint het. Je bedrijf moet een naam hebben. Talloze leuke namen passeerden de revue en verdwenen ook meteen weer langs de zijdeur, want ze bestonden allemaal al. Eindelijk kwam er een naam boven borrelen waar nog niemand aan had gedacht: Breedtalig. Breed inzetbaar op het gebied van de Nederlandse taal, mooier kon ik het met deze naam niet omschrijven.
Tijd voor de volgende stappen: de belastingdienst en de Kamer van Koophandel. Gelukkig kun je tegenwoordig veel digitaal regelen, maar bij de KvK moet je uiteindelijk wel persoonlijk met een geldig legitimatiebewijs langskomen.
Op weg naar de KvK vroeg mijn eega hoe ik me voelde. Ik voelde me eerlijk gezegd net zo gewoon dan wanneer ik even een boodschap ging doen. Maar mijn eega herinnerde me er een fijntjes aan dat ik binnen een uurtje zomaar ineens een eigen bedrijf zou hebben. “Hoe cool is dat?”
“Niks cool”, antwoordde ik. “Het wordt pas echt cool als ik mijn eerste klant heb.” En zo wandelden we samen de KvK binnen. Een bijzonder aardige dame maakte mijn papieren in orde en op dat moment begon het toch een beetje te kriebelen. Op het moment dat ze me officieel feliciteerde voelde ik me opeens apetrots. Ik had een eigen tekstbureau met de naam Breedtalig. Hoe cool was dat!
Nog geen week later diende mijn eerste klant zich aan en de komende week begin ik dan ook aan een complexe, maar mooie klus. Hoe cool is dat!
