Wat was het bijzonder om als auteur en ervaringsdeskundige te gast te mogen zijn tijdens de Meets & Greets van de Hetero van de Homo in Den Bosch afgelopen zondagmiddag.
Ik ontmoette daar verschillende mensen waarvan de partner pas later uit de kast kwam. Bij een enkeling was dat vrij recent gebeurd, maar bij de meesten was het inmiddels toch wel wat langer geleden. Voor mij is het al bijna 43 jaar geleden dat dat ene zinnetje: 'Ik ben homo', in een klap de grond onder mijn voeten wegsloeg. Maar ik kan me vanuit mijn heerlijke leventje van nu, nog steeds heel goed voorstellen wat een impact zoiets op de heteropartner heeft.
De verhalen die tijdens deze bijeenkomst met me werden gedeeld, waren dan ook allemaal erg aangrijpend en allemaal anders, maar hadden wel steeds raakvlakken met elkaar. De pijn was voelbaar, maar ook de woede en het onbegrip waarom de partners, ondanks hun andere geaardheid, dan toch een heterorelatie aan waren gegaan. Antwoorden daarop had geen van de deelnemers ooit echt gekregen. Toch was er ook veel begrip voor de partner die uit de kast was gekomen en zag iedereen ook wel in dat daar heel veel moed voor nodig was geweest.
Maar het allermooiste wat ik tijdens deze Meets & Greets heb gezien, was de kracht die iedereen had om door te gaan, om toch, ondanks alle verdriet, uit die put te klauteren en een nieuw leven op te bouwen. De kracht om er te zijn voor de kinderen. De kracht om weer te genieten, te lachen en om ook elkaar een hart onder de riem te steken. Ik kijk met trots terug op die enorme veerkracht die ik gisteren mocht ontmoeten.
Dankjewel!
