Zwarte Piet moet blíjven! Zo, dat is er uit. Wat een geneuzel over een van de mooiste kinderfeesten die ons landje rijk is. Nederland moet trots zijn op deze traditie. En tegen zwarte mensen zou ik wil zeggen: wees er trots op dat juist jullie kleurtje is uitgekozen voor de assistenten van de grootste kindervriend van ons land. De voorzitter van het Sint Nicolaasgenootschap Nederland, Jan van Wijk, verwoordde het al heel keurig in het ED: "het Sinterklaasfeest van nu heeft niets te maken met slavernij."
Volkscultuurdeskundige Ineke Strouken moet misschien toch eens een andere hobby gaan zoeken in plaats van kinderen hun Sinterklaasfeest af te willen pakken. Wat nou kroeshaar, dikke lippen en oorringen. Zelf heb ik ook krulhaar, draag ik oorringen en zou ik willen dat mijn lippen wat voller waren. En hoezo gelijkwaardig gedrag vertonen met Sinterklaas. We zijn allemaal gelijkwaardig, maar toch is op ons werk de directeur de baas. Ik denk niet dat je als werknemer de opdracht die je van je baas krijgt terzijde kunt leggen, omdat je vindt dat je net zoveel te vertellen hebt als hij. Zo zit onze maatschappij toch niet in elkaar, mevrouw Strouken.
En heeft iemand de kinderen al om een mening gevraagd? Willen die hun Zwarte Piet wel kwijt en daarvoor een paars exemplaar terug? Ik denk het niet. Menig kinderhartje begint te bonzen als ze die zwarte kindervriend aan zien komen. Kindervriend ja, want Zwarte Piet is al lang niet meer de boeman die hij vroeger nog weleens bleek te zijn. In mijn jeugd kregen veel kinderen in de sinterklaastijd nogal eens te horen dat ze zoet moesten zijn, want anders kregen ze van Zwarte Piet met de roe, of erger, werden ze in de zak gestopt. Gelukkig waren mijn ouders zo verstandig om ons nooit bang te maken. Sinterklaas was bij ons dan ook ieder jaar weer een prachtig feest met cadeautjes, maar vooral met de meest leuke surprises, want het geld groeide bij ons echt niet aan de bomen.
Mijn ouders lieten zich ieder jaar weer zwart schminken en vonden het geweldig om de kinderen van de lagere school - zoals de basisschool toen nog heette - te vermaken met hun grappen en grollen. Ze vonden het een eer om de 'knechten' van Sinterklaas te zijn en deden er alles aan om de kinderen de tijd van hun leven te geven. Dat hun eigen dochtertje hen daarbij niet herkende, vonden ze helemaal geweldig en maakte dat hun missie meer dan geslaagd was.
Mijn moeder is inmiddels 96 jaar, maar denkt nog met veel plezier terug aan die tijd. Ook zij vindt de hele discussie rondom Zwarte Piet 'grote flauwekul', zoals ze dat zo mooi placht te zeggen. Inmiddels vieren we jaarlijks met onze kleinkinderen het sinterklaasfeest. De jongste van twee vindt het nog een beetje raar allemaal, maar die van acht is helemaal enthousiast. De oudste van tien gelooft ondertussen niet meer in Sinterklaas, maar zou af en toe nog willen dat ze dat wel deed.
Dus mevrouw Strouken, handen af van Zwarte Piet, neem kinderen dit mooie, traditionele feest niet af, alleen omdat u zo nodig moet speuren naar eventuele discriminerende zaken. Die zijn er alleen als je ze perse wilt zien. Gelukkig is 89 procent van de ondervraagden nog altijd gewoon voor onze huidige Zwarte Piet.
