Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief

We zouden dit jaar geen carnaval gaan vieren, mijn lief en ik. Na een behoorlijk bewogen periode wilden we even wat tijd voor onszelf. Maar het lot besliste anders.

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief

Nog één nachtje slapen en dan is het zo ver, dan begint ons carnavalsconcert. Het MJNA over de Toppers meezing Carnavalsconcert 3.0, het openingsbal van het Astense carnaval. Dinsdag hadden we de technische doorlooprepetitie en vanavond volgt de generale repetitie. En morgenavond om 21.30 gaat het los.

Gebruikerswaardering: 5 / 5

Ster actiefSter actiefSter actiefSter actiefSter actief

De lange wandelingen die ik van de huisarts moest maken om een beklemde zenuw in mijn rug de baas te worden, hebben uiteindelijk baat gehad. Wat een opluchting, want ondanks de heftige medicatie heb ik heel wat pijnlijke dagen en nachten achter de rug. Maar die lange wandelingen brachten en brengen me nog veel meer, namelijk rust in mijn hoofd.

Gebruikerswaardering: 5 / 5

Ster actiefSter actiefSter actiefSter actiefSter actief

Wat boft Asten met een pastoor als Pieter Scheepers. Ik had al heel wat goede dingen over hem gehoord en was ook al wel tot de conclusie gekomen dat het een echt mensenmens moest zijn. Maar pas toen ik hem gisteren persoonlijk ontmoette, wist ik dat ook zeker.

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief

De een is verslaafd aan koffie, de ander aan zijn werk. En ik? Ik ben verslaafd aan schrijven. Er gaat geen dag voorbij, of ik krabbel wel iets op papier, of schrijf iets op mijn laptop. Nu ik eindelijk mijn debuutroman klaar heb, zou je denken dat ik nu wel even rust wil nemen, maar niets is minder waar. Er bubbelt weer van alles in mijn hoofd en de eerste ideeën voor een nieuw boek staan al weer in mijn computer.

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief

Toen ik op nieuwjaarsdag plotseling pijn in mijn rug kreeg, kon ik niet vermoeden dat ik nog geen week later als een zombie door het huis zou lopen. Ik klink nu misschien een beetje vaag, maar zo voel ik me op dit moment ook.

Gebruikerswaardering: 5 / 5

Ster actiefSter actiefSter actiefSter actiefSter actief

Bij ons staat ie al, de kerstboom. Mijn lief en ik waren er dit jaar vroeg bij en hebben de boom afgelopen weekend al gezet. Ook de buitenlampjes hangen weer zachtjes te wiegen aan de dakgoot. Kortom, wij zijn weer helemaal in de decembersfeer.
Toen we gisterenavond even iets af wilden geven bij onze dochter en haar gezin, struikelden we letterlijk over de dozen met kerstballen. Samen met hun drie kinderen waren ze net begonnen met het versieren van de kerstboom en de rest van het huis. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, liep mijn lief in een mum van tijd met een kerstmuts op en kreeg ik een elandgewei op mijn hoofd gezet. Want ja, bij het gezin van onze dochter draait alles om de juiste sfeer.

Gebruikerswaardering: 5 / 5

Ster actiefSter actiefSter actiefSter actiefSter actief

Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd! Dat is mijn levensmotto. Ik kan genieten van de meest kleine, triviale dingetjes. Van huis uit ben ik dan ook een rasechte optimist. En toen de dag kwam waarop ik te horen kreeg dat ik astma heb, dacht ik alleen maar: oké als dat alles is wat ik voor ellende meekrijg in mijn leven, dan mag ik in mijn handjes knijpen.

Gebruikerswaardering: 5 / 5

Ster actiefSter actiefSter actiefSter actiefSter actief

(Nog even een fragmentje uit mijn boek waarvan langzaam de finish in zicht komt)

De band tussen Joost en Julia en haar gezinnetje is langzaam gegroeid en inmiddels hecht te noemen. Haar drie kinderen zijn dol op opa Joost en opa Willem. Die twee horen er net zo goed bij als hun beide andere opas en omas. Gelukkig zien ze elkaar regelmatig. Niet zo vaak als de opas zouden willen, maar dat heeft te maken met de afstand en de drukte die een eigen zaak met zich meebrengt.